Χαμένος δρόμος

Στις άδειες λεωφόρους που πνίγεται ο εγωισμός σου, νομίζεις πως δεν υπάρχει αρμονία. Η αρμονία όμως βρίσκεται μέσα σου και αναπνέει βαθιά τον αέρα τους. Σιγά σιγά το οξυγόνο τους λιγοστεύει και το όνειρο σου πλησιάζει προς την πραγμάτωση του. Η ελευθερία σου που βρίσκεται χαμένη σε σκοτεινά μονοπάτια ξεκινάει το μακρινό της ταξίδι προς την ολοκλήρωση. Σίγουρα δεν είσαι ο μόνος και σίγουρα δεν είσαι μόνος.  Οι βρύσες που στάζουν και το νερό που τρέχει σου δείχνουν το δρόμο. Τα πόμολα της πόρτας που ακόμα γυρίζουν, οι βίδες που ακόμα βιδώνουν, όλα τριγύρω σου σου ψιθυρίζουν και σου λένε το τραγούδι του νοήματος που ψάχνεις να βρεις  Σίγουρα το νόημα σου δεν είναι οι κόκκινες κουρτίνες ούτε καν τα άδεια πλαστικά μπουκάλια. Είναι κάτι μεγαλύτερο που πολλές φορές ψάχνεις αλλού να το βρεις και τελικά αλλού σου εμφανίζεται. Στο άδειασμα σου αυτό μην ξεχάσεις να πάρεις ότι άφησες πίσω. Ονειρικά τοπία βγαλμένα από άστρα. Το τι είσαι μόνος σου το ξέρεις καλά. Την άκρη θα τη βρείς αλλά μπορεί και όχι. Το τι έχει σημασία αποφάσισε το εσύ. Η κορώνα του βασιλιά έχει πλέον χαθεί και εσύ, ο άνθρωπος, βαδίζεις προς το παρελθόν που γεννάει το μέλλον. Τα φυτά που ανθίζουν τραγουδάνε το όνομα σου και όσα βρίσκονται δίπλα σου είναι μια ακόμα στροφή στο δρόμο σου. Η αλλαγή σου βρίσκεται εκεί. Εσένα σου μένει μόνο να τη δεις.