Μια ημέρα σαν όλες τις άλλες.Μια μέρα που τα πουλιά πάλι θα πουν το θλιμμένο τους τραγούδι.Μια μέρα που ο ήλιος πάλι θ' ανατείλει. Οι φωνές τριγύρω δεν θα πάψουν να ακούγονται και η σκόνη των αιώνων θα καθίσει πάνω σου σαν πέπλο. Ποιες γνώμες θα ακούσεις πάλι; Ποιες θα σε νοιάξουν; Τριγύρω σου όλα γνώριμα και ξένα και όσα πίστευες κρατάς καλά κρυμμένα Σε μια κρυφή του μυαλού σου γωνιά ξεκινάει το γλέντι και τα μικρά ανθρωπάκια που κατοικούν εκεί ανοίγουν τα μπουκάλια με το κρασί. Η γιορτή έχει ήδη αρχίσει μα εσύ δεν το ξέρεις και ας είσαι καλεσμένος. Και όχι απλά καλεσμένος... Ο επίτιμος προσκεκλημένος. Μα δε βαριέσαι, άλλη μια μέρα είναι που θα περάσει. Όπως η ζωή, έτσι θα κυλήσει και αυτή σαν το κρυστάλλινο νερό. Και οι σκέψεις σου πάντα εκεί να σε βασανίζουν. Όμως οι μέρες θα περνούν. Δεν τις ορίζεις πια, αυτές σε ορίζουν. Τα διαβατάρικα πουλιά συνεχίζουν το τραγούδι τους. Και οι μέρες περνούν. Οι ανεμόμυλοι γυρίζουν. Όλα προς τα μπρος προχωρούν. Μα εσύ μένεις πίσω. Μένεις πίσω με τη γλώσσα παγωμένη. Δεν κινείται, δε σαλεύει. Όσα έχεις να πεις λες πως τα είπες και ψάχνεις συνεχώς διάφορες αφορμές. Οι μέρες δεν είναι ίδιες όμως με τις νύχτες. Και στο τέλος ότι πεις δεν θα τ' ακούει κανείς. Τα τριαντάφυλλα ανθίζουν και σιγά σιγά μαραίνονται. Αυτό συμβαίνει όταν έχουν πια εκπληρώσει το σκοπό τους. Και ο στόχος δεν πήγε χαμένος. Μα αλήθεια μήπως έχεις ξεχάσει ποιος είναι ο στόχος; Ξέρεις που θα τον βρεις και γι' αυτό πρέπει να ψάξεις. Ψάξε καλά σε χρονορωγμές, σε μικρά ντουλάπια, σε σκονισμένα συρτάρια. Σίγουρα ο στόχος θα βρεθεί. Οι μέρες όμως θα συνεχίσουν να φεύγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου