Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Η εποχή της παρακμής

Που να σταθείς και που ν' ακουμπήσεις; Που να γύρεις τη ματιά σου να ξεκουραστεί; Χαμένα τα δέντρα στο πέρασμα των αιώνων. Όλα έχουν γίνει σκόνη. Ποιοι ποιητές; Ποιοί μουσικοί; Ποιοι συγγραφείς; Σκόνη όλα. Σπασμένα κεφάλια και κομμένες γλώσσες. Καλημέρες ψυχρές και καληνύχτες παγωμένες. Όλα όσα γνωρίζεις έχουν χαθεί. Τα τραγούδια άλλων εποχών βρίσκουν δίοδο στα αυτιά σου. Φτερά πουλιών αιωρούνται στο δωμάτιο. Η τρέλα που γνώρισες πήγε χαμένη. Το παρελθόν θα καταπιεί το μέλλον και θα το ξεράσει στο παρόν σου. Τα λιοντάρια δεν υπάρχουν πια. Γύρω σου μόνο κατσαρίδες. Ένας βάλτος που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις και όλες οι γέφυρες τριγύρω γκρεμισμένες. Τι ψάχνεις να βρεις; Αφού τα όνειρα ακόμα δεν πήραν την εκδίκηση τους. Χαμένα και αυτά στριφογυρίζουν ανάμεσα σε άστρα που δύουν. Και εσύ συνεχώς να ρωτάς το πως και το γιατί.  Μα άστο αυτό. Η ώρα που το σεντόνι θα σε σκεπάσει δεν έχει έρθει. Αυτό που είναι γραμμένο στη μοίρα σου ίσως να μη το έχεις ακόμα δει. Εσύ θα μπορέσεις να ψάξεις για μιαν άκρη  Και όταν τ' όνειρο αποκτήσει φωνή θα πρέπει να διαλέξεις. Θα μείνεις εκεί ή θα προχωρήσεις. Κάθε δρόμος είναι δύσκολος και όποιον και να πάρεις οι στροφές θα είναι πολλές. Σημασία όμως θα έχει η επιλογή. Αυτή είναι η μόνη από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Θα έρχεται πάντοτε μπροστά σου και θα σε ταλανίζει. Για όσα έκανες, για όσα κάνεις και για όσα θα κάνεις. Πάντα η επιλογή που θα σε βγάλει ή θα σε βυθίσει πιο πολύ στην παρακμή. Μα για να το μάθεις θα πρέπει να διαλέξεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου