Εδώ μου έλαχε για να βρεθώ, τον ήλιο και τη θάλασσα μου είπαν να ξεχάσω και μέρη και ποτάμια μακρινά στου σύννεφου τη νύχτα να δω και να τ' αλλάξω. Εδώ που μου 'τυχε η μοίρα να με οδηγήσει και το παλιό γραμμόφωνο τη μουσική να παίζει, βρέθηκε η στιγμή που θα ορίσει όσα η ζωή μου μέχρι τώρα αποφεύγει. Εδώ στις βροχερές ημέρες σαν διαβάτης θα σταθώ και πάνω στις πλακόστρωτες πλατείες θα με δεις να τραγουδώ. Εδώ που χέρια υποσχέσεις αλλάξαν και όνειρα δέθηκαν με μια κλωστή, θυμάμαι ξαφνικά όσους με ξεχάσαν και θέλησαν ανταμοιβή. Μα εγώ εδώ που στέκομαι τον καιρό θα ορίσω και σκέψεις, δάκρυα, μουσικές πάλι θα προσδιορίσω. Κι αν οι αμόρφωτοι σηκώσανε κεφάλι και ξαφνικά την είδαν εξουσιαστές, ας μείνουν στη δικιά τους ζάλη και ας μπερδεύουν το αύριο με το χτες. Ποιος είμαι 'γω για να κατέβω από τα σύννεφα στη γη; Ποιος είμαι 'γω να ορμηνεύω όλα τα πως και τα γιατί; Η πένα το ξίφος πάντα θα νικάει όσο κι αν αλλάξουν οι καιροί όπως κι ο ήλιος πάντοτε θα βγαίνει μόνο από την Ανατολή. Κι αν νομίζεις πως είσαι εσύ ο ένας τότε κάθησε καλά,υπήρξαν κι άλλοι πριν από εσένα και ακόμα πιο πολλοί που θα 'ρθουνε μετά. Όσο για μένα μη σε νοιάζει και άσε με μονάχο μου εδώ. Για όλες τις όμορφες στιγμές που θα έρθουν έχω μάθει να καρτερώ. Και θα 'ναι πολλές και θα 'ναι τόσες, όσες οι θάλασσες της γης και όσα αστέρια και να πέσουν όνειρο μου εσύ, δε θα χαθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου