Εκτός και αν

Τρεμάμενα τα γερασμένα χέρια του, έπιασαν την πένα. Του ζητήθηκε γι ακόμη μια φορά να γράψει για όλα τα βιώματα που πέρασαν από μπροστά του. Η σάρκα του μονάχα ξέρει πως τα άντεξε και πως στην πολυθρύλητη Ιθάκη πάλι κατάφερε να καταλήξει. Καταλήγοντας εκεί έκανε και τον απολογισμό του. Καλό το μεροκάματο μα η δουλειά κράτησε για μια μονάχα μέρα. Αχ και να υπήρχε και δεύτερη, ήταν πάντοτε η σκέψη του. Όμως όχι δυστυχώς, τα πράγματα δεν θ' αλλάξουν εκτός και αν.

Εκτός και αν οι ώρες και τα χρόνια γυρίσουν ανάποδα και αντιστρέψουν τη ροή του χρόνου. Εκτός και αν τα λουλούδια δεν ανθίσουν πια την άνοιξη αλλά το χειμώνα. Πράγματα αδύνατα όπως σκέφτηκε. Να όμως που τώρα, καθισμένος στο παγκάκι της πλατείας αναπολεί και βλέπει τα χιόνια να λιώνουν. Βλέπει το ρυτιδιασμένο κορμί του να χάνεται. Και να μένει μοναχά αυτό που λένε πως είναι η ουσία της ύπαρξης.

Γιατί για χρόνια και καιρούς με αυτό το αν έζησε. Και τώρα που το απάντησε δεν έχει τι άλλο αλήθεια να περιμένει. Περίμενε να έρθουν τα χελιδόνια, κι αυτά δεν άργησαν ούτε μέρα. Περίμενε τη θάλασσα να ησυχάσει κι αυτή έγινε λίμνη αλμυρή. Περίμενε φουστάνια γυναικών να τον τυλίξουν κι αυτά έγιναν θηλιές που τον πνίξαν.

Αν και ο καιρός του όμως πέρασε, τα αμίλητα τα μέσα του ποτέ δεν ησυχάσαν. Γιατί όσο και αν προσπάθησε τα όσα ξαφνικά ζήτησε βρέθηκαν μπροστά του. Αν και όλα όσα θέλησε δεν ήταν όσα είχε το μόνο που κατέληξε είναι πως ο δρόμος του, την αρχή του πάλι βρήκε.