Ο θαυμαστής του χάους

Παρερμηνεύοντας τις ερμηνείες των πολλών
στους λίγους αναζητώντας περηφάνεια
για μία σκέψη και ένα τέλος των δειλών
μονάχα εγώ θα μείνω στην αφάνεια
Ξέρω δε φαίνονται όλα σωστά
μα του μυαλού το χάος ταξιδεύει
κι αν όλα παραμένουν στοργικά
ειν' η ζωή που γι' αγάπη ζητιανεύει.
Κι αν όσα ψάχνουμε τέλος δεν έχουν
κι αν οι αρχές μας έγιναν παλιές
τριγύρω είναι όσα μας γητεύουν
και όσα μπλέκουν τ' αύριο με το χτες

Ξέρω πως βρίσκομαι ακόμα παραπάνω
πετώ σε κόκκινο χαλί ηλεκτρικό
και η καρδιά μου βρίσκεται σε ένα πιάτο επάνω
μοιάζει σαν γεύμα και αυτή ξεχωριστό
Στο βάθος του γκρεμού η μοίρα η παράδοξη
μια μοίρα αλλότρια μα γι αυτό και άδοξη
κι έτσι για τους πολλούς την ησυχία κάνω πέρα
και ταραχή γεμίζει τώρα η μέρα

Κι ειν' η αλήθεια μου βουβή και άκομψη
κι είναι τα μάτια μου νεκρά και άδεια
ποιος νοιάστηκε για των πολλών την άποψη;
αφού το εγώ μου κατοικεί σε τρίσβαθα πηγάδια
Εκεί που ανάξιοι τον έρωτα τους ζουν
και ψάχνουν μες το σκότος να βρούνε την αλήθεια
μα όσα κι αν ζω  ποτέ δε μου αρκούν
κι έτσι συνεχώς φτιάχνω δικά μου παραμύθια

Παραμύθια ξεχασμένα στα βάθη του μυαλού
που έρχονται ώρες ώρες να θυμίζουν
πως τίποτα δε χάθηκε μα βρίσκεται αλλού
και τα κακά με λάσπη τα ξορκίζουν
Ξέρω στιγμές σαν τώρα δε με καταλαβαίνεις
ψάχνεις να βρεις τα πως και τα γιατί
όμως αλήθεια στη ζωή σου προλαβαίνεις
να γίνεις αυτό που πράγματι είσαι εσύ

Κι εγώ θα μένω εδώ γεμάτος ευτυχία
μακρινός θαυμαστής του χάους των καιρών
χαλώντας πάντα τη δική τους ησυχία
μέσα στη θλίψη αυτών εδώ των ημερών.