Στου πλήθους τη σιωπή

Στων ήχων μας την πνιγμένη μοναξιά
στου πλήθους την ατέρμονη σιωπή
κάπου εκεί που ξαφνικά τα φύλλα θροΐζουν
σε μια του δρόμου απότομη στροφή

Εκεί χαμένοι ουρανοί θα σιγοψιθυρίζουν
λόγια που δεν έχουν ακουστεί
και οι αισθήσεις μας θα μας ορίζουν
καθώς η λάμπα θα ειν' σβηστή

Όμως τραγούδια μουσικών θα παιανίζουν
-για εμάς είναι μονάχα η σιωπή-
και ακατανόητα στιχάκια θ'αρμενίζουν
αντί για λόγια που είχαμε πει

Κι αν ήμαστε λίγοι και καλοί
που λέει και ο λόγος
πάντα η ζωή θα μας καλεί
για να την ζήσουμε αναλόγως

Στου πλήθους την ατέρμονη σιωπή
άκουσα φασαρία
κι ήσουν εκεί, κι ήμουν εκεί
κι είναι μεγάλη η ιστορία...