Περι κατάληψης της μνήμης

Καθε φορά που τις κατηφόρες της ζωής μου βλέπω
αναρωτιέμαι
πόσο πρέπει να κυλίσω;

Κάθε φορά που γίνομαι ζώο
αναρωτιέμαι
πόσο ακόμα απέχω από τον άνθρωπο;

Κάθε φορά που αναλώνομαι
απορώ
πόσο ακόμα θέλω για να ολοκληρωθώ;

Και κάθε φορά που θέλω το χρόνο πίσω να γυρίσω
σκέφτομαι
πώς θα μπορέσω να ξεχάσω;

Μα κάθε φορά
κάνεις κατάληψη στη μνήμη μου.
Βρίσκεσαι εκεί σε κάθε ώρα, κάθε λεπτό.
Μικρές μονάχα διακοπές
όταν ανοίγουν τα φώτα.