θέλει να ξεκολλήσει, θέλει να ακουστεί
Και τον αντέχω το πρωί, τον βλέπω να 'ναι κει,
να προσπαθεί να φύγει να θέλει να σβηστεί
Μ' αυτόν τον κόμπο όμως εγώ είπα να γίνω φίλος
είπα να τον αντέξω, είπα να τον μπορώ
και έτσι καμιά φορά όταν με πιάνει ο ζήλος
στους στίχους καταφύγιο ψάχνω για να βρω
Κι όταν ο κόμπος φύγει και λύσει τα δεσμά μου
τότε πώς θα μιλήσω; τότε πώς θα σταθώ;
αντίκρυ την αγάπη μου, τη μοναξιά κοντά μου
και όσα ονειρεύτηκα ακόμα θα ποθώ
Έχω ένα κόμπο στο λαιμό που όταν λυθεί και φύγει
τότε θα τον ψάχνω και θα τον καρτερώ
και το παράθυρο αυτό που η ψυχή μου ανοίγει
το ξέρω πως θα γίνει κλάμα βουερό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου