Το κινητό τηλέφωνο

Γεννιέσαι και σου δίνουν ένα κινητό τηλέφωνο να παίζεις. Μεγαλώνεις και φτάνεις στην εφηβεία και τότε αρχίζει να χτυπά πιο δυνατά. Όχι η καρδιά σου αλλά το τηλέφωνο. Πιθανόν μαζί με την καρδιά σου. Πιθανόν. Πρώτοι έρωτες, πρώτες απογοητεύσεις. Το κινητό σου τηλέφωνο όμως πάντα δίπλα σου, πάντα εκεί. Μεγαλώνεις κι άλλο κι αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως πλέον δεν μπορείς χωρίς αυτό. Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου, χωρίς την προέκταση του χεριού και του αυτιού σου.

Ύστερα ξυπνάς. Και η μέρα σου κυλάει κάπως έτσι:

Με το που ανοίγεις τα μάτια σου κοιτάς στο τηλέφωνο σου να δεις τις κλήσεις και τα μηνύματα. Στη συνέχεια τσεκάρεις και στα διάφορα social media τις ενημερώσεις σου. Αλήθεια με τόσους λογαριασμούς πότε προλαβαίνεις να ζήσεις;

Κάθεσαι να φας το πρωινό σου και το τηλέφωνο πάντα δίπλα σου να σου κρατάει συντροφιά και να σε ενημερώνει, αν χώρισε η Σούλα με τον Τάκη, αν ο Πέτρος με την Γιώτα αγαπιούνται ακόμα και αν ο Παντελής με την Φρόσω βρίσκονται στο "καφέ της άμμου" και περνάνε τέλεια και σούπερ. Μ' αυτά και μ'αυτά έφαγες το πρωινό σου και σε έχει πιάσει χέσιμο. Ήρθε λοιπόν η ώρα το κινητό τηλέφωνο σου να σε συντροφέψει εκεί που και ο βασιλιάς πάει μόνος του. Ή τελοσπάντων μαζί με το κινητό του. Αφού ενημερωθείς και στην τουαλέτα, διαπιστώνεις ότι πρέπει να πλυθείς και να ετοιμαστείς για τη δουλειά σου. Δυστυχώς δεν έχεις τρία χέρια για να πλένεις με τα δυο το πρόσωπο σου και με το άλλο να κρατάς το κινητό σου, οπότε ναι- αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη στιγμή!

Φεύγεις άρον-άρον να προλάβεις μην τυχόν και αργήσεις στη δουλειά, την οποία παρεπιπτόντως σιχαίνεσαι, αλλά σου δίνει τα λεφτά για να αγοράσεις το ολοκαίνουργιο κινητό τιμής ενός μηνιάτικου και κάτι. Αφού κάνεις λίγο το μαλάκα στο αφεντικό και αφού εξυπηρετήσεις κάτι μουνόπανα που λέγονται πελάτες, έρχεται η ώρα για το άγιο διάλειμμα σου.

Επιτέλους, θα τσεκάρεις ξανά το κινητό σου διότι μπορεί ο φίλος σου ο Αρχίδιος να κατούρησε το καπάκι στην τουαλέτα και η γυναίκα του η Σκυλοβία να του έβαλε τις φωνές. Ε να μην το ποστάρει; Και εσύ δεν πρέπει να το ξέρεις;

Επιστρέφεις στη δουλειά και μετά από λίγες ακόμα μαρτυρικές ώρες επιτέλους σχολάς. Θα δεις τους φίλους σου, θα πείτε τα νέα σας, θα διασκεδάσετε! Πάτε στην αγαπημένη σας καφετέρια και μετά τις γνωστές χαιρετούρες φωνάζεις το σερβιτόρο για το βασικό: όχι να παραγγείλεις, αλλά για τον γαμημένο κωδικό του wi-fι. Κι αυτό γιατί ενώ έχεις πολλά να πεις με τους φίλους σου, εκείνοι έχουν ήδη συνδεθεί και κάνουν check-in ότι βρίσκονται μαζί σου (ή τελοσπάντων με κάτι που σου μοιάζει) στο συγκεκριμένο καφέ. Μετά από λίγες φοβερές σούπερ ουαου ώρες που περάσατε όλοι μαζί χαρούμενοι  και αγαπημένοι με τα κινητά τηλέφωνα σας στην καφετέρια, δυστυχώς πρέπει να γυρίσεις πάλι σπίτι. Διότι και αύριο θα πρέπει να κάνεις το μαλάκα στο αφεντικό.

Αφού γυρίσεις στην θαλπωρή της οικίας σου λοιπόν και ξαπλώσεις, ανοίγεις ένα βιβλίο να διαβάσεις  ανοίγεις κατευθείαν το κινητό σου να δεις σε πόσους άρεσε η φωτογραφία που ανεβάσατε με τους φίλους σου στην καφετέρια. Και κάπου εκεί σε παίρνει ο ύπνος και βλέπεις σε όνειρο πως έχεις ήδη αποκτήσει το ολοκαίνουργιο μοντέλο κινητού που μόλις κυκλοφόρησε.

Αυτή λοιπόν ήταν μια μέρα σου. Μάλλον αυτή ήταν κάθε μέρα σου. Και τα χρόνια περνούν και οι εποχές αλλάζουν. Και κάποια στιγμή πεθαίνεις. Και δίπλα στο τάφο σου, υπάρχει μια μικρή εσοχή. Γιατί μαζί σου έχουν θάψει και το κινητό σου καθώς όσες εγχειρήσεις και αν έγιναν δεν αποκολλήθηκε ποτέ από το χέρι σου.

Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να παραδεχτούμε την αλήθεια: Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι το κινητό του τηλέφωνο. Όχι ο σκύλος. Χωρίς σκύλο ζεις, χωρίς τηλέφωνο όχι.

Επίσης ερωτήματα όπως "πότε είσαι αληθινός", "πότε είσαι ο εαυτός σου" και "πότε προλαβαίνεις να ζήσεις" δεν έχουν απάντηση.

Όλα τα παραπάνω τα κάνεις κι εσύ, τα κάνω και γω κρατάμε στο χέρι μας συνέχεια  κινητό.

Όλα τα παραπάνω λοιπόν εμείς -αν θέλουμε- μπορούμε να τα αλλάξουμε. Και είναι στο χέρι μας. Όχι σε αυτό που κρατάει το κινητό, στο άλλο.

Don't be afraid of the dark

Edvard Munch-The Scream

Don' t be afraid of the dark - for there's light there. And as the great German had it, we have to carry abit of chaos in us for a star to be born.

Once more you' ve lost yourself in the dream-struggles of the mind. The blinding light baffles your mind, you never quite know where you' ll find yourself next.

Once more will your soul soar faraway cities and lands. But the surrounding darkness will never cease accompanying you.

After all, what is there to be afraid of?For this also forms part of you. Blessing and curse, mother and sister. Don't be afraid of the dark. Indeed, there's light to be found there. A light not yet discovered. In a little while this same light will become the path that marks an entire lifetime. The most beautiful and the ugliest are also born small. On the way they grow greater.

But there will always be a glimpse of you in the dark and this might very well turn into stardust resting on the breath of time.

Perhaps you'll never know. Perhaps you'll come to experience everything you dreamed of. Perhaps you'll go cursed and despairing, perhaps glorified. What you should never forget is that there's light in the dark. And the examples are indeed many. And the hours infinite. And eternity will gaze at you a speck of dust.

In the dark you'll come to find your profoundest reflections. It's up to you whether you'll bear to look them in the eye. In the end,whatever you do, whatever happens, you should never stoop down to fear. What's certain is that you don't know what you'll find in the midst of this age-old battle between you and time.

Don't feel bad, don't feel cursed. This same course is what makes it possible for you to escape insignificance. It's what fills your whole being. It's the light that's always to be found in the dark. Don't only look at everything visible, but elsewhere as well. If you draw black veil, you' ll see that the view behind the balcony window is mesmerizing.

And it shows to you everything you never believed you'd see. And it shows to you new worlds, known only to the few. There's also the dark to find behind the curtain. If even for a momment you are overcome with fear, you'll never know the dreamlike world hidden beneath.

And the time will certainly come when night will draw to a close, when the sun shows itself. Thus one day the dark will be no more, offering a viw to the light. Never forget that the dark is not to be feared.

No matter how many centuries make their way past as, no matter how many years brush past all being, there will always be light to be found in the dark, and a bit of chaos will always give birth to dancing stars...

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Φίλιππο για τη μετάφραση.
Στα ελληνικά διαβάστε το ΕΔΩ

Τα τρία τρίστιχα

1

Άνθρωποι, δίχως αρχή και τέλος, δίχως στιγμές, δίχως ζωές, δίχως αγάπη. 

Άνθρωποι που τρέχουν να προφτάσουν τα όνειρα, τα ονόματα, τις σκέψεις της αλήθειας. 

Άνθρωποι δίχως ανθρωπιά.

2

Έρωτας μέσα στο χρόνο, έρωτας μέσα στη ζωή.

Χιόνι μέσα στο καλοκαίρι και ανοιξιάτικης μέρας η αυγή.

Έρωτας δίχως εραστές.

3

Βροχή νοσταλγική, πάνω στων βλεφάρων σου την άκρη.

Μονάχα εκεί μπορεί να βρεθεί.

Μια δίχως σύννεφα βροχή.