Σιγή μου όμορφη, σιωπή μου άδεια, να 'ξερες πόσο σε λατρεύω. Στο βουητό της θάλασσας, στον ήχο του ηλιοβασιλέματος, αφήνω την ψυχή μου να βυθιστεί. Μονάχα εκεί νιώθω ίσος και ίσως κι όταν λούζομαι απ' τις σταγόνες της βροχής. Ξέρω πέρασε καιρός, ξέρω πως δεν είναι όπως παλιά μα πίστεψε με πως όσο δύσκολο κι αν φαίνεται εγώ θα προσπαθήσω. Μόνο για σένα λυπάμαι, μόνο για σένα νιώθω πως φταίω. Μα άστα να πάνε, καθένας βαδίζει στο δρόμο του.
Στον αφρό των κυμάτων ταξιδεύουν τα όνειρα μας, ψάχνοντας για νέες πολιτείες. Νέες προκλήσεις, νέες δυσκολίες, νέες λύπες και χαρές. όμως τι είναι η ζωή χωρίς τα παραπάνω; Φαντάστηκες ποτέ τον ουρανό δίχως αστέρια; Τ' αστέρια είμαστε 'μεις λοιπόν, σαρανταπληγιασμένοι ψάχνοντας τον ευκολότερο δρόμο για να καούμε στον ήλιο. Μα κανείς μας δεν θα τα καταφέρει. Γιατί για να φτάσεις να καείς στον ήλιο πρέπει να βρεις τον δύσκολο δρόμο. Να ματώσουν τα πόδια σου από τις πέτρες, να στεγνώσει το στόμα σου από τη δίψα, να σκιστεί το δέρμα σου από την αλμύρα. Μόνο τότε θα έχεις ίσως πλησιάσει τον ήλιο. Και όταν η βροχή θα πέφτει μη προφυλάσσεσαι. Μη ψάχνεις μέρος να κρυφτείς. Παρά μονάχα χαρούμενος να βγαίνεις στο δρόμο και να αφήνεις το νερό να σε μουσκεύει. Στο λέω εγώ που τη βροχή φοβήθηκα και τώρα είμαι βρεγμένος. Που σ' άλλα πίστεψα κι άλλα κινώ να πράξω.
Κι αν όπως κάπου διάβασα ή κάποιος μου το είπε πως ο άνθρωπος πεθαίνει - αλήθεια τι έκπληξη κι αυτή; Ο άνθρωπος να πεθαίνει!- τότε που πάνε τα όνειρα του; Πεθαίνουν και αυτά ή καίγονται στον ήλιο; Βροχή μου λατρεμένη χωρίς να ξέρω σίγουρα, μονάχα από ένστικτο, τούτο μονάχα θα σου πω: Τα όνειρα πεθαίνοντας καίγονται στον ήλιο!
τα ονειρα πεθαινοντας καιγονται στον ηλιο!!!!!! τελειο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα!