Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Βαβέλ

Γλώσσες και κουλτούρες μπλεγμένες, σαν χέρια μπλεγμένα με πόδια. Ο φόβος που κυριαρχεί, ανθρώπινο συναίσθημα πόνου χαμένου σε όρη σε λίμνες, σε ποτάμια χωρίς έλεος, χωρίς τέλος, καταστρέφονται όλα γύρω σου, μπλεγμένα, μπερδεμένα σαν την Γκερνίκα ενός Πικάσο, χαμένα σε τέλμα όλα οδεύουν. Περίεργη  σκέψη, φτερωτό το μυαλό και μέσα εκεί μια Παναγιά που θηλάζει τα παιδιά της. Σε ελπίδες φωτός χαμένες ζωές, ξεχασμένες στα χαλάσματα και στα ερείπια νέων κόσμων κομμένα κεφάλια, ξεκοιλιασμένα παιδιά και όνειρα χαμένα σε δύο διαφορετικές ζωές που ψάχνουν ένα νόημα να βρουν σε διαστάσεις ξεχασμένων Παραδείσων. Ούριος ο άνεμος που φυσά καθώς ο ήχος  του βιολιού σαλπίζει στο μυαλό σου και  βρίσκεσαι ξεχασμένος, μπερδεμένος πνιγμένος καθώς δεν ξέρεις αν αυτό είναι το πρέπον γι' αυτούς το σωστό για σένα. Διχασμένοι, χωρισμένοι κόσμοι όπως τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου πολιτισμός για γέλια εδώ ποιος ξέρει αν είναι το ίδιο και από εκεί. Είναι η άλλη πλευρά η χαμένη η αδιάβατη η σκοτεινή που ανθρώπου μάτι δεν έχει δει δεν την έχει πλανέψει ο άνεμος και κανείς δεν ξέρει για αυτήν προς τα που πάει. Μέσα σε στοιχειωμένα σοκάκια, οι λάσπες των δρόμων  λαμβάνουν την όρεξη του πουθενά για το μέλλον. Τα ποντίκια γρυλίζουν και βρίσκονται σε θέσεις μάχης. Στον κυκεώνα των στιγμών και στις λέξεις του απείρου τριγυρνούν τα λιοντάρια. Οι σκέψεις οι λεύτερες και οι λυπητερές αδειάζουν το μυαλό σου. Πάντα εκεί, στο τέρμα των ματιών στο φως και στη στιγμή του ονείρου. Χάνονται όλα για να χτιστεί το νέο. Διαλύονται τα πάντα για να οικοδομηθούν περισσότερα. Βρίσκεται το μέλλον με οδηγό το γκρίζο παρελθόν. Χωρίς την ελπίδα, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς βεβαιότητες. Σε άλλες γλώσσες, άλλους τόπους, άλλους καιρούς.

11 σχόλια:

  1. Νοιώθω περίεργα με το κείμενό σου… σαν να φτάνει μια μελωδία από μακριά … όμορφη , γλυκιά, γεμάτη συναίσθημα λες και θέλει να σε νανουρίσει προτού οι ήχοι γίνουν στριγκοί και καταλάβεις πως βρίσκεσαι σε κάποιο άλλο κόσμο ‘’ακαταλαβίστικο’’ δίχως συνοχή, με απόκοσμες παρουσίες που τραγανίζουν τα θεμέλια του αύριο κι εσύ… ναρκωμένος παραμένεις θεατής κι ας νοιώθεις ένα απέραντο πόνο στα σωθικά σου…
    Δεν ξέρω με τι άλλα λόγια να εκφράσω αυτά που ένοιωσα διαβάζοντάς σε...

    Καλό βράδυ Αστροσύννεφό μου...
    Να είσαι καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάπως έτσι όπως τα λες είναι. Σουρρεαλιστικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Χρυσόστομε από Θεσσαλονίκη
    Καλώς σε βρίσκουμε στην blogoπαρέα σου..
    Δέν βλέπουμε mail σου και γράφουμε στα
    σχόλια...
    Συγχαρητήρια για τον σχεδιασμό του blog
    και βέβαια το καταπληκτικό θεματολόγιο
    των σκέψεων σου.
    Έχουμε αρκετούς κοινούς φίλους με την πρώτη
    ματιά....
    Γίναμε οι 35η στη σειρά φίλοι σου.
    Σου κάναμε ανάρτηση στα αγαπημένα μας blog.
    To δικό μας είναι:dimiourgia-epikinonia.blogspot.gr
    Άν έχεις χρόνο και επιθυμείς ρίξε μία ματιά..
    και μας βρίσκεις ενδιαφέρον να γίνεις φίλος και στην
    δική μας blogoπαρέα
    Με εκτίμηση
    Παύλος-Μαριέτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Χρυσόστομε από Θεσσαλονίκη
    Καλώς σε βρίσκουμε στην blogoπαρέα σου..
    Δέν βλέπουμε mail σου και γράφουμε στα
    σχόλια...
    Συγχαρητήρια για τον σχεδιασμό του blog
    και βέβαια το καταπληκτικό θεματολόγιο
    των σκέψεων σου.
    Έχουμε αρκετούς κοινούς φίλους με την πρώτη
    ματιά....
    Γίναμε οι 35η στη σειρά φίλοι σου.
    Σου κάναμε ανάρτηση στα αγαπημένα μας blog.
    To δικό μας είναι:dimiourgia-epikinonia.blogspot.gr
    Άν έχεις χρόνο και επιθυμείς ρίξε μία ματιά..
    και μας βρίσκεις ενδιαφέρον να γίνεις φίλος και στην
    δική μας blogoπαρέα
    Με εκτίμηση
    Παύλος-Μαριέτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά, σας έχω προσθέσει και εγώ σαν φίλους. Να είσαστε καλά.

      Διαγραφή
  5. 'Ενας κόσμος που χάνεται..αλληλοσπαράζεται και δεν αφήνει περιθώρια για το 'όνειρο..Ένας κόσμος που σου συνθλίβει κάθε συναίσθημα,και μένει μόνο αυτό της θλίψης..για το τώρα,το αύριο και το μετά..υπέροχο δείγμα της γραφής σου με αιχμηρό ύφος και συναίσθημα σπαρακτικό..νάσαι καλά γλυκέ μου φίλε Χρυσόστομε..Υ.Γ ο Παύλος σου έκανε διαφήμιση στη Θεσσαλονίκη!!μπράβο του..είναι ψυχή ο άνθρωπος..διάφανος σαν κρύσταλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως στο τέλος αυτό που μένει είναι η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο. Να σαι καλά Κατε.

      Διαγραφή
  6. Σκέψεις που όλοι μας λίγο-πολύ τις έχουμε ή τις είχαμε τέλος πάντων.Κάποτε με βασάνιζαν περισσότερο κι αναρωτιόμουν εάν είχα μόνος μου αυτό το "προνόμιο".Τα χρόνια βέβαια πέρασαν και πολλές απ΄ αυτές στην πορεία αναθεώρησα ή συμβιβάστηκα(πες το όπως θες).Τελικά ακόμα δε μπορώ να διακρίνω ποιο θα ΄ταν το σωστό(αν υπάρχει κι αυτό).
    Συνέχισε να προβληματίζεσαι και να ονειρεύεσαι καλέ μου φίλε Χρυσόστομε... τουλάχιστον αυτά δε μας κοστίζουν(κι ας λέει διαφορετικά το τραγούδι)... μας κρατούν όμως το δρόμο καθαρό και φωτεινό!Έχουμε στο φινάλε μια ρότα...
    Καλησπερίζω και τους φίλους μας παραπάνω!Όλοι τους ψυχούλες!
    Καλό σου απόγευμα Χρυσόστομε, να περνάς καλά και να χαμογελάς!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι φίλε μου δεν είμαστε μόνοι μας που σκεφτόμαστε. Εκεί έξω υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Μερικοί από αυτούς δε, είναι και φίλοι μας μέσω των μπλογκ μας!

      Διαγραφή
  7. επανήλθα, δεν ξέρω γιατί..
    μάλλον το έχω ανάγκη το καταραμένο ιστολόγιο μου!
    συγγνώμη εκ μέρους μου που δεν απεκρίθη στα επανειλημμένα σχόλια.
    άραγε η ελπίδα πλαστογραφεί την αλήθεια;
    κι αν ναι τι μένει;;
    όμορφο ποστ..με μια γεύση απορίας για τον μέλλον στα χείλη
    χαιρετώ σε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καίτη μας πάντα σε έχουμε στην καρδιά μας
    και στην σκέψη μας όπως ακριβώς και τον
    Νίκο..σε ευχαριστώ θερμά...
    Παύλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή