πάγος και φωτιά
όνειρο και εφιάλτης
Όλα τα άγγιξα
όλα τα γεύτηκα
Κι όμως
Τίποτα δε μου ήταν αρκετό
Πάντα το "λίγο από το παράδοξο πολύ"
ήταν αυτό που με όριζε
με καθόριζε
με μέτραγε
με έκοβε στα δύο
Και έτσι
Φτάνοντας σε Ιθάκες που μονάχα είχα φανταστεί
Μάτωσα τα όνειρα μου
έκρυψα τις σκέψεις και τα λόγια μου
Έχασα τον εαυτό μου
για να βρω το είναι μου σε απόμερες ακρογιαλιές.
Κι όμως δε φοβάμαι.
"Στους δειλούς μονάχα ταιριάζει η φυγή".
Κοιτάω το παρελθόν μου
που μοιάζει οδηγός του μέλλοντος μου
και με καθορίζω
και με συνεφέρω
με ξαναβρίσκω
και με ξαναδημιουργώ.
Μέχρι οι σκέψεις μου
να γίνουν σύννεφα
να γίνουν νερό
να ξεφύγουν από τη συνήθεια
των πολλών
και να υψωθούν σε ουρανούς αταίριαστους της μάζας
Γιατί πάντα εκεί
πάντα μέσα στο λίγο
βρίσκεται η δύναμη των ονείρων μας
Αυτή που γεννάει στιγμές
Σα τη δική σου
Σα τη δική μου
Μα όχι σαν όλων των άλλων
Μα όχι σαν των πολλών
Μακρυά από τη βουή τους
Μακρυά από τον κόσμο τους
Επιμένω ακόμα στον δικό μου
Αυτόν που πάντα βρίσκω
μέσα στα όνειρα μου
