Αν έχεις μάθει να ξορκίζεις τη φωτιά
και να κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά
τότε οι λέξεις δε σε τρομάζουν πια
κι όλα τ'αδύνατα σου μοιάζουν δυνατά
Αν έχεις μάθει ν' αντικρύζεις ουρανούς
σε μολυβένιους πυροκάμωτους καιρούς
τότε ταξίδια γυρνοβολάει ο νους
σ' άγνωστους τόπους, μαγεμένους, μακρυνούς
Αν η κλωστή που ύφανε της μοίρας το αδράχτι
και τ' όνειρο που πρόδωσες ακόμα σ' έχει άχτι
τότε μη ζητήσεις ποτέ συγχωροχάρτι
και φτιάξε στην ψυχή σου το δικό σου χάρτη
Κι αν στο τέλος πουθενά δεν υπακούς
και η ψυχή σου είναι γεμάτη στεναγμούς
τότε τιμή σου που έκανες πέρα πειρασμούς
κι ειν' η καρδιά σου που σ'έφερε στους δυνατούς
Τότε τιμή σου που άντεξες τους στεναγμούς
και η ψυχή σου έκανε πέρα πειρασμούς
και στην καρδιά σου μοναχά να υπακούς
και στο τέλος θα βρεθείς στους δυνατούς
Τότε να μην έχεις ποτέ κανέναν άχτι
γιατί τα όνειρα δίνουν πάντα συγχωροχάρτι
και απο της ψυχής σου το μυτερό αδράχτι
η μοίρα θα υφάνει το δικό σου χάρτη
Και ταξίδια σε μολυβένιους καιρούς
θα τριγυρνάει ο πυροκάμωτος νους
σ' άγνωστους τόπους κι ουρανούς
που θα τους βλέπεις μαγεμένους, μακρυνούς
Τώρα οι λέξεις με μάτια κλειστά
σε τρομάζουν και δεν κοιμάσαι πια
κι οσα σου φάνταζαν κάποτε δυνατά
τώρα είν' αδύνατα και δεν ξορκίζεις τη φωτιά
