Κοίτα τριγύρω γκρεμίζονται κόσμοι
παντού απλώνουν του θανάτου την οσμή
και συ καημένε παραμένεις βολεμένος
κλεισμένος σπίτι σου και τρομοκρατημένος
Και οι ειδήσεις τους σε κάνουν να τρομάζεις
τα όνειρα σου με το φόβο συνταιριάζεις
και μένεις ήσυχος και τακτοποιημένος
στον καναπέ βουλιάζεις - μοιάζεις απολιθωμένος
Μα δεν αλλάζεις κοιμισμένε δεν αλλάζεις
με τα ίδια σου τα χέρια τον εαυτό σου θάβεις
και μου φαίνεσαι λιγάκι κουρασμένος
απ'τη βολή του καναπέ αποκαμωμένος
Κι όταν αύριο θα ξημερώσει η μέρα
που όρθιος θα θέλεις ν' αναπνεύσεις αέρα
δεν θα μπορείς γιατί θα 'σαι σκυμμένος
ενας νεκρός, με ζωντανούς μπερδεμένος...
Κοίτα τριγύρω και θάψε τη σιωπή
τ'όνειρο πως μοιάζει ποιος ξέρει για να πει;
Νεκρά παιδιά γυρίζουν στο μυαλό σου
μα 'συ κοιμάσαι ήσυχος-δεν είναι το δικό σου.
Μα τώρα που λιγόστεψε του φόβου σου η σκέψη
ψάχνεις για να βρεις ποιος απ'όλους μας θ'αντέξει
και ήσυχος πια τρως το πρωϊνό σου
ξεχασμένος μοιάζεις στον κόσμο τον δικό σου.
Μ' ακόμα εσύ δεν άλλαξες, ποτέ σου δε θ'αλλάξεις
και την αλήθεια για να βρεις πότέ σου δε θα ψάξεις
κι αν κάποτε ο θάνατος έρθει στη γειτονιά σου
εσύ θα κάθεσαι ήσυχος κοιτώντας τη δουλειά σου...
Κι όταν αύριο θα ξημερωσει η μέρα
που όρθιος θα θέλεις ν'αναπνεύσεις αέρα
δε θα μπορείς γιατί θα 'σαι σκυμμένος
ένας νεκρός, με ζωντανούς μπερδεμένος...
