"... Θα βρεις λοιπόν φίλε αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες.."
Ν. Καζαντζάκης
Οι σκέψεις χοροπηδούν καθώς το αίμα στάζει από παντού, δεν ξέρουν που να πάνε και που να κρυφτούν. Παιδιά πληγωμένων ονείρων είναι οι υπάρξεις μας. Η οργή ακατάπαυστη σαλεύει μέσα στα σκοτάδια του κόσμου τους. Δυο μάτια βουρκωμένα αγναντεύουν τις πύλες άλλων κόσμων. Μέσα σε ένα ψέμα θα προτιμήσουν να ζουν από εδώ και πέρα. Και τούτη εδώ η Γη ποτισμένη από το αίμα των ανθρώπων, ακόμα δεν έπαψε να θρηνεί τα παιδιά της.Από τον Πειραιά, μέχρι τη Λαμπεντούζα, από την Αθήνα μέχρι το ερημικό Αφγανιστάν, από την Κούβα μέχρι τα βρώμικα στενά σοκάκια της πολυπληθούς Κίνας ο χορός του αίματος ψάχνει να βρει το ταίρι του. Ποιος κύκλος άνοιξε και δε λέει να κλείσει; Ποια φαντάσματα κυκλοφορούν ξανά ανάμεσα μας; Ποιο σκοτάδι αναδύθηκε ξανά από τα έγκατα της γης; Πάνω ψηλά στα πολυθρύλητα βουνά μορφές πλασμένες από σωματίδια αέρα αγναντεύουν. Άλλες υπάρχουν ακόμα μέσα σε αυτό που άλλοι ονομάζουν ζωή. Άλλες έχουν μέσα τους τη ζωή και τη σάρκα τους βυθισμένη στο χώμα. Τι σημασία έχει το όνομα; Θα μπορούσε να είναι Αλέξης, Παύλος, Μαλάλα ή χιλιάδες ανώνυμοι πνιγμένοι. Ή πάλι κάποιοι δολοφονημένοι, νεκρά μωρά, νεκρές μανάδες, που μία στιγμή ορυμαγδού βομβών ή μια ριπή -ανέμου ή όπλου αλήθεια;- τους στέρησε τη δυνατότητα να φαντάζονται ένα καλύτερο μέλλον. Το αίμα δεν έχει πατρίδα. Όπως τα διαβατάρικα πουλιά που σήμερα βρίσκονται εδώ και αύριο εκεί χωρίς των υπολογισμό συνόρων, κακουχιών, αποστάσεων και πατρίδων έτσι και το αίμα, το νωπό πορφυρό αίμα, δεν έχει στάσεις. Δεν έχει ελέγχους. Δεν έχει σημαίες να ποτίσει. Το αίμα είναι παντού αίμα. Με τέτοιο έχει ποτιστεί ολάκερη η Γη σε εποχές ατέλειωτης παρακμής. Το αίμα συνεχώς κυλάει. Μεταλλάσσεται, εξελίσσεται, ζει, ονειρεύεται, πονάει, σχεδιάζει, δημιουργεί, θέλει, πιστεύει, αγαπάει, λατρεύει. Ποτέ όμως δεν χάνεται. Σε μια ατέρμονη ροή, το αίμα παραμένει αίμα. Χιλιάδες τα ποτισμένα από αυτό μάτια που φωτίζουν ένα μέλλον. Καλύτερο ή χειρότερο είναι επιλογή όλων. Το αίμα όμως πάντα χαράζει το δρόμο.
